Dísös, hvað varð um íslenskuna!

Það tók ekki nema nokkur ár að gersamlega rústa íslenskukunnáttu barnanna. Nú hlýðir maður á beinar þýðingar frá ensku yfir í hið ylhýra, eða bara íslenskufærða ensku. Stundum grenjar maður af hlátri og stundum skilur maður ekki neitt, þe Dhhööö.

Hér eru nokkur dæmi.

Ég rann útaf pappír. (þe salernispappírinn er búinn)

Ég er að fara að taka sturtu. (Maður getur náttúrulega ekki annað en spurt hvert ætlarðu með hana)

Ég leftaði sörpræsi handa þér.

Myndin var full (þe það var uppselt á myndina)

Ég er full (þe södd eftir kvöldmatinn)

 

Eins og sjá má á myndinni þá er ég furðu lostinn yfir íslenskunni

Athugasemdir

[Egill Harðar (IP-tala skráð) 28.6.2007 kl. 10:50]

Þetta er foreldrunum að kenna. Svona lagað á að leiðrétta heimafyrir en það reynist því miður oft ógerningur því oftar en ekki eru foreldrarnir sjálfir lítið skárri en börnin.

Annars gat ég nú ekki annað en brosað yfir þessum beinu þýðingum :) 

[Njörður Lárusson, 28.6.2007 kl. 17:58]

Í Íslendingabyggðum Kanada, er enginn maður með mönnum,  nema geta slegið um sig með íslenskukunnáttu.    Eitt sinn var þar íslenskur prófessor, við gestakennslu.   Þarlendur kunningi hans (frá Kaldrananesi, aftur úr fjórða eða fimmta ættlið) mætti honum einn daginn, og mælti þessi fleygu orð:  Sæll og blessaður, ég rann inn í konuna þína í háskólanum í morgun.  Prófessornum varð hálf hverft við, en svaraði að bragði: Þá ætla ég að vona að þú hafir bara runnið út úr henni aftur.  Vinurinn áttaði sig ekkert á þessu, og var hæstánægður með að vera svona klár í íslensku.  Ætli þetta mál heiti ekki bara  "Íslandenska" ?